Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν την αρμενίσαμε ακόμα.

Το πιο όμορφο παιδί δε μεγάλωσε ακόμα.

Τις πιο όμορφες μέρες, τις πιο όμορφες μέρες μας, δεν τις ζήσαμε ακόμα.
Δεν τις ζήσαμε ακόμα.

Πέμπτη 20 Μαΐου 2010

Η ΑΛΛΗ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ



Του Ρωμύλου Αυδή

Είμαι, όπως σχεδόν όλοι σας γνωρίζετε, ανεμαζωξάρης στον τόπο τούτο, εν αναμονή τελών μέχρις ότου σαλπίσει το προσκλητήριο ο θυρωρός των ουρανών και μου επιδώσει το κλειδί του υπογείου στο Κολαστήριο των ψυχών. Διότι στον Παράδεισο αποκλείεται να με κατατάξουν. Λάθη ο Θεός δεν κάνει.

Κατά τη διάρκεια της πολυχρονίου παραμονής μου στον Άγιο Νικόλαο και συναγελαζόμενος με τινές εξ Υμών, θα έχετε διαπιστώσει, ότι είμαι υποκείμενον το οποίο διάγει βίον ύποπτο, όστις αγγίζει τα όρια της θρασύτατης και αυθάδους αντεθνικότητας, διότι κατασπαταλώ τον παχυλότατο, παρά τις πρόσφατες περικοπές, μισθό μου επιδιδόμενος στο άθλημα του καπνίζειν ως άρκαλος φορτίζοντας την ατμόσφαιρα με τους καπνούς των τσιγάρων μου, συναγωνιζόμενος τα καυσαέρια από τα μηχανάκια. Και σαν να μην έφτανε το κάπνισμα αρέσκομαι στο πίνειν καφέδες, αντί, ως νομοταγής πολίτης να πληρώνω τις δόσεις μου στις Τράπεζες, οι οποίες σίγουρα θα φαλίρουν αν σε κάθε γειτονιά υπάρχουν πέντε σαν ελόγου μου.

Και να ήταν μόνο αυτά; Ενώ είμαι συνδρομητής της ΑΝΑΤΟΛΗΣ, εγώ προτιμώ να μάθω τα νέα από την εφημερίδα του Γιάννη ή της Δέσποινας, που σημαίνει ότι μερικές φορές ξεχνάω να την επιστρέψω. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξεχνάω, απλά βαριέμαι να διασχίσω πάλι το δρόμο να τη βάλω εκεί απ’ όπου την πήρα. Η εφημερίδα, για καφενόβιους τύπους όπως είμαι εγώ, δέον όπως διαβάζεται στον καφενέ για να σχολιάζεις τα τεκταινόμενα με τους άλλους θαμώνες διότι αν τα σχόλια τα κάνω στο σπίτι, παρούσης της συμβίας θα μου πει το γνωστό: ‘ Ο Θεός είναι μεγάλος’. Εγώ ουδέποτε ισχυρίστηκα, ότι ‘Ο Θεός είναι μικρός’, εξ άλλου το λένε και οι Άραβες φίλοι μου:’ Αλλάχ ου άκμπαρ’, όθεν εστί μεθερμηνευόμενον :’ Μέγας είσαι, Κύριε’. Επειδή λοιπόν από μικρός είχα χαμηλές επιδόσεις στα Θρησκευτικά, αποφεύγω τη θεολογική αντιπαράθεση με τη συμβία και προτιμώ το καφενείο. Έκαστος εφ’ ω ετάχθη

Κι ενώ μου έχουν πρήξει τα σκώτια τα ΜΜΕ ότι η χώρα περνάει κρίση, μέχρι και ειδικός λογαριασμός για την ενίσχυση του κοντοζυγώνοντος τη χρεοκοπία κράτους ανοίχτηκε, ( με τον άλλο για τους πυρόπληκτους της Ηλείας τι έχει γίνει , κύριε πρέσβη;) ρίχνω μια ματιά πάλι σε κάτι αριθμούς δημοσιευμένους στο Ριζοσπάστη της 13ης Δεκέμβρη. Σύμφωνα με τους αριθμούς αυτούς δόθηκαν στις Τράπεζες 28 δις ευρώ, 7,2 δις ευρώ δόθηκαν σε επιχειρηματίες στα πλαίσια του νέου Επενδυτικού Νόμου, 6 δις σε επιλεγμένους επιχειρηματικούς ομίλους μέσω των προγραμμάτων ΣΔΙΤ ( Σύμπραξη Δημόσιου -Ιδιωτικού Τομέα), επιχειρηματικά δάνεια ύψους 3,2 δις ευρώ με κρατική εγγύηση, άλλα 3,2 δις ευρώ με το κόλπο της λεγόμενης στήριξης της Απασχόλησης ( όχι της Εργασίας, αλλά της Απασχόλησης),, άλλο κόλπο ύψους 1,3 δις ευρώ σε επιχειρήσεις στα πλαίσια του προγράμματος Επιχειρηματικότητα και Ανταγωνιστικότητα, δεκάδες δις ευρώ τσεπώνουν ετησίους ορισμένοι επιχειρηματίες από το χαράτσι των διοδίων, στη μακαρία της ΜΟΜΑ , ενώ έτερα 10 δις ευρώ καρπώθηκαν διάφοροι επιχειρηματικοί όμιλοι στα πλαίσια του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, ο χώρος είναι λίγος και τα νούμερα πολλά, γι αυτό και δεν αναφέρω τα δις για τους εξοπλισμούς ( γερμανικά υποβρύχια που γέρνουν και άλλα λιανοτούφεκα ), τα τοκοχρεολύσια στις Τράπεζες ημεδαπής και αλλοδαπής και άλλες αμαρτίες. Όλα αυτά αποτελούν το 53% από τον πλούτο ο οποίος παρήχθη το 2009 στη χώρα μας από τους Έλληνες και αλλοδαπούς εργαζόμενους.

Πόσο τους λυπάμαι τους φουκαράδες τους αναξιοπαθούντες κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, πόσα εκατομμύρια πρέπει να τους έφυγαν σε μίζες για να πάρουν τόσα δις, παραδάκι ζεστό κι έτοιμο, από τον ιδρώτα του Έλληνα.

Κι επειδή για τους εργαζόμενους ‘Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη’, αλλά για τους επιχειρηματίες ισχύει το αντίστροφο, έριξα στο καφενείο την εξής ιδέα, η οποία έγινε δεκτή, άρα είναι δημοσιεύσιμη. Προκειμένου να επιτευχθεί η πολυπόθητη για τα αφεντικά Ανταγωνιστικότητα, ας εκπαιδεύσουν τις μαϊμούδες και τους πιθήκους. Ούτε ΙΚΑ, ούτε μισθός, ούτε σχολεία, ούτε απεργίες, ούτε συντάξεις και άλλα έξοδα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Σιγά μη δεν μπορεί μια μαϊμού να κουβαλήσει τις βαλίτσες του τουρίστα στο δωμάτιό του ή να στρώσει τις ξαπλώστρες στην παραλία.. Τι αηδίες είναι αυτές; Με δυο μπανάνες την ημέρα τον εργάτη κάνεις πέρα. Άσε που πρωτοτυπείς και θα γίνει χαλασμός κόσμου. Όλοι θα συρρέουν στην Ελλάδα και σε λίγα χρόνια η χώρα θα ορθοποδήσει. Αρκεί να κατοχυρώσουν την πατέντα διεθνώς, μέσω της GOLDMAN SACHS, υποθέτω.

Οι Έλληνες είπατε; Θα πάρουμε τη θέση των πιθήκων στη ζούγκλα. Να ησυχάσουμε κι εμείς, ρε αδελφέ. Μόνο που θα μας φέρνουν κάθε τέσσερα χρόνια να ψηφίζουμε. Μικρή δουλειά τη νομίζετε;

.






1 σχόλιο: