Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν την αρμενίσαμε ακόμα.

Το πιο όμορφο παιδί δε μεγάλωσε ακόμα.

Τις πιο όμορφες μέρες, τις πιο όμορφες μέρες μας, δεν τις ζήσαμε ακόμα.
Δεν τις ζήσαμε ακόμα.

Κυριακή 5 Ιουνίου 2011

Ο Ρωμύλος ξαναχτυπά



Και δικαιωμένος και αγανακτισμένος.

Αισθάνομαι απόλυτα δικαιωμένος, γιατί ήμουν ο πρώτος που σας καλούσε πριν από καιρό να κάψετε τους καναπέδες σας και να βγείτε στους δρόμους. Νιώθω απόλυτη δικαίωση γιατί τα κανάλια, υπό το πρίσμα της επιχείρησης ‘εκτόνωσης και αποπροσανατολισμού’ των αγανακτισμένων, άρχισαν να κάνουν λόγο για τη χλιδή μέσα στην οποία ζουν οι πολιτικοί υπηρέτες των ευρωπαϊκών, κι όχι μόνο, Τραπεζών. Τα μαϊμούνια που ακούν στο όνομα Μπαρόζο, Τρισέ, Γιούνγκερ κλπ, τα οποία υλοποιούν τα σχέδια των τραπεζιτών, προκειμένου να φτωχύνουν οι λαοί και αυξήσουν τ’ αφεντικά τους τον πλούτο τους, διάγουν βίο τον οποίο θα ζήλευαν πολλοί Νικόδημοι και Εφραίμ. Είχα σε παλιότερο, εκεί γύρω στον Οκτώβρη, σημείωμά μου αναφέρει τα μυθικά ποσά με τα οποία αμείβονται τα υποκείμενα αυτά. Αυτή είναι όμως η ουσία του προβλήματος; Αν, υποθετικά μιλάμε, οι έλληνες βουλευτές δεχτούν από μόνοι τους μια περικοπή των αμοιβών τους κατά 50%, θα λυθεί το πρόβλημα χρέους, που αντιμετωπίζει η εγχώρια ολιγαρχία; Όχι βέβαια.
Να σας δώσω ένα παράδειγμα καινούργιο να δείτε περί τίνος πρόκειται. Ο ελληνικός λαός κλήθηκε πρόσφατα να πληρώσει το χρέος των 94 εκ. ευρώ για το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Τι σχέση μπορεί να έχει ο άνεργος, ο χαμηλοσυνταξιούχος, ο έτερο--απασχολούμενος επιστήμονας, ο ωρομίσθιος εκπαιδευτικός με τη χλιδή των αστών είναι μια άλλη ιστορία. Κι όμως καλείται, εν κρυπτώ μάλιστα, να πληρώσει χρέη της ολιγαρχίας, ενώ από το υστέρημά του χτίστηκε το Μέγαρο. Ο ‘βουτυροθρεμένος’ τσάρος, προσωρινός, της Οικονομίας κ. Παπακωνσταντίνου χρησιμοποίησε το προεδρικό αεροπλάνο, για να πάει στο ραντεβού του με το άλλο διεθνές λαμόγιο κ. Στρος Καν. ( Η διεθνής άρχουσα τάξη δεν συγχώρησε στον υπάλληλό της τη ‘συνεύρεσή’ του με μια απλή καμαριέρα. Ενώ ήταν γνωστό το ποιόν του, δεν του συγχώρησε την ταξική παρασπονδία. Σκυλομούρη Ντομινίκ, σε στόλισα πρώτος, ας πρόσεχες ). Να επανέλθουμε. Το κόστος της χρήσης του προεδρικού αεροπλάνου ήταν μόνο 150.000 ευρώ. Έχω μείνει με την απορία: ‘Γιατί ρε βουτυρομπεμπέ, δεν πήγες με το αεροπλάνο της γραμμής; Είχες και στο χωριό, ρε βουτυρομούρη, προεδρικό αεροπλάνο;.
Αυτή είναι η αναλογία ανάμεσα στην κρατική σπατάλη των εκλεκτών εκπροσώπων της αστικής τάξης που στέλνετε στο ελληνικό κοινοβούλιο και των χρεών της οικονομικής ολιγαρχίας την οποία καλούμαστε να πληρώσουμε, εμείς οι έλληνες εργαζόμενοι. Για κάθε 150.000 κρατικής σπατάλης, πληρώνουμε 94 εκ. ευρώ χρέη της πλουτοκρατίας.
Το πρώτο βήμα το έκανες. Άφησες τον καναπέ σου και βγήκες πλατεία. Όμως πρόσεχε μην την πατήσεις. Δεν σε ψυλλιάζει το γεγονός, ότι τα ΜΜΕ, ενώ αγνοούν τις δεκάδες χιλιάδες απεργών του ΠΑΜΕ και τις θάβουν κυριολεκτικά, έχουν βαλθεί να κάνουν αγώνα δρόμου, ποιος θα σας προβάλει περισσότερο; Μήπως τους βολεύει το σύνθημα ΄ Και οι 300 το ίδιο είναι;’ Μήπως θέλουν να σε βάλουν να κάψεις τη Βουλή;
Μήπως πρέπει τώρα που έκανες το πρώτο βήμα, να σκεφτείς το ρόλο των Παναγοπουλαίων και τη ζημιά που έχουν κάνει οι μεγαλοσυνδικαλιστάδες της ‘ταξικής ειρήνης’; Μήπως πρέπει να ξανακούσεις λίγο Φώντα Λάδη; ‘ Τρέξε γρήγορα βρε Στράτο, να γραφτείς στο συνδικάτο;’ Μήπως πρέπει ιδιωτικέ υπάλληλε, να γραφτείς στο συνδικάτο σου, μπας κι ανακαλύψεις επιτέλους πότε έκανε εκλογές ο Σύλλογος Ιδιωτικών Υπαλλήλων, πότε και που δημοσιεύτηκε η σχετική ανακοίνωση για τις αρχαιρεσίες; Γιατί εσύ δεν ήσουνα ένας από τους 187 που ‘ψήφισαν’. Ποιος είχε συμφέρον να μην το μάθεις; Ποιος δικαστικός αντιπρόσωπος επικύρωσε τα πρακτικά της ψηφοφορίας; ( Εγώ παραθέτω τις πληροφορίες που έχω για το γεγονός και περιμένω απάντηση. Σ’ αυτήν την εφημερίδα, κύριε, δημοσιεύτηκε η ανακοίνωση για τις αρχαιρεσίες, όπως κάνετε εσείς οι καθηγητάδες, κι αυτός ο δικαστικός αντιπρόσωπος παρίστατο στην εκλογική διαδικασία. Κι εγώ δεν έχω πρόβλημα να ζητήσω συγγνώμη, που διασπείρω ψευδείς και μη ελεγμένες πληροφορίες. Αλλά αν οι πληροφορίες μου είναι σωστές, τότε πρέπει να παρέμβει ο Εισαγγελέας.)
Να ξεμπερδεύουμε με δαύτους. Με όλους αυτούς, οι οποίοι νομίζουν πως μας έχουν στο αστικό τους τσεπάκι, γιατί τόσα χρόνια μας έπλεναν τηλεοπτικά τον εγκέφαλο. Εγώ δεν συμφωνώ απόλυτα με τα γιαούρτια και τ’ αυγά, είναι ακριβά στις μέρες μας. Εγώ θέλω να πάρει την εξουσία η εργατική τάξη με τους συμμάχους της, τότε και μόνο τότε θα μπορούμε να πούμε ότι καταλήξαμε κάπου.
Αλλά για πέστε μου, κύριοι της κυβέρνησης. Γιατί ‘αγανακτείτε’ που σας γιουχάρουν, που σας μουτζώνουν, που σας γιαουρτώνουν, που σας φτύνουν κι εσείς νομίζετε ότι βρέχει; Δηλαδή, δολοφονείτε το μέλλον και τα όνειρα των παιδιών μας και θέλετε να σας χειροκροτούμε κι από πάνω; Μήπως θέλετε την ειδεχθή ημέρα κατά την οποία υπογράψατε το Μνημόνιο να την ανακηρύξουμε ως ‘Ημέρα Εθνικής Σωτηρίας;’ Τι σχέση μπορεί να έχετε εσείς, οι γκαουλάΙτερ του διεθνούς χρηματο-πιστωτικού τζετ σετ, με τους έλληνες εργαζόμενους; Γιατί δεν είστε ειλικρινείς, μόνο παραμυθιάζετε το νέο άνθρωπο, που δεν έμαθε στο σχολείο, ότι όχι μόνο στην αρχαία Σπάρτη και την Αθήνα του Περικλή υπήρχαν τάξεις, αλλά τάξεις με διαφορετικά συμφέροντα υπάρχουν και στη σύγχρονη Ελλάδα, μόνο μιλάτε γενικά κι αόριστα για Δημοκρατία; Εσείς τι σχέση έχετε με τη Λαϊκή Δημοκρατία, που δημιούργησαν οι γονείς μας στη διάρκεια της Εθνικής Αντίστασης; Εσείς είστε ταγμένοι στην υπεράσπιση της Αστικής τοιαύτης. Που τα πουλάτε τα παραμύθια, ρε λαμόγια; Ακόμα και τα στημένα γκάλοπ, δίνουν 47% στον κανένα. Μειοψηφείτε έναντι του Κανενός. Την μορφοποίηση και τον ταξικό προσανατολισμό του Κανένα θέλετε, άχρηστοι, να αποφύγετε.
Αγανακτισμένε, βγες από τη λογική ‘Όλοι το ίδιο είναι’. Πρόκειται για την άλλη όψη της θεωρίας του παχύδερμου: ‘Όλοι μαζί τα φάγαμε’. Αυτή είναι η ώρα της ατομικής ευθύνης απέναντι στο μέλλον των παιδιών σου και των εγγονιών σου. δεν πειράζει που τόσα χρόνια τους εμπιστευόσουν, ενώ αυτοί τόσα χρόνια σε ξεπούλαγαν. Μια ταξική ανάλυση χρειάζεσαι. Ποιος είναι στην εξουσία και υπέρ ποίου νομοθετεί. Ποιος δανείζεται, γιατί και ποιος πληρώνει. Το PRAKTIKER, γερμανικών συμφερόντων κολοσσός που δραστηριοποιείται και στην Ελλάδα, είχε το 2010 μείωση κερδών κατά 10% και προχώρησε σε περικοπές μισθών κατά 25%. Ποιος του δίνει αυτό το δικαίωμα, όταν αθροιστικά τα 5 τελευταία έτη έχει συνολικά κέρδη 17 3κ. ευρώ;
Ήρθε, εργαζόμενε, η ώρα της ατομικής ευθύνης με ταξικό προσανατολισμό. Μην αφήσεις το βήμα σου μετέωρο. ΠΑΜΕ, όλοι μαζί, με τα συνδικάτα μέχρι το τέλος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου